Het verhaal van de luie moeder

ZE is bijna 5 maand. Geen wonder dus dat iedereen verwacht dat onze nachten rozengeur en maneschijn zijn. Voor mij zijn ze dat ook. Ik hoef ’s nachts niet uit bed om flessen op te warmen of om luiers te verversen. Maar of mijn dochter dan doorslaapt? Dat kan, al denk ik dat ik gewoon een zeer luie dochter heb “gekweekt” door aan co-sleeping te doen. Maar ja, zo moeder zo dochter, niet waar?

Waarom ik een luie dochter heb? Ze hoeft midden in de nacht haar keel niet open te trekken om mijn aandacht te trekken. Ze hoeft ook helemaal niet haar ogen open te doen om eten te krijgen. Lui dus. En makkelijk. Vooral makkelijk. Ik hoef ook mijn bed niet uit om mijn dochter gelukkig te houden. Ik moet maar even naast me tasten, dochterlief goed tegen me aandrukken en hup … mevrouw hapt aan en krijgt een heerlijke droomvoeding. Lekker makkelijk en zeer ontspannend. Dikwijls lig ik alweer in slaap nog voor zij zich losmaakt en een makkelijke slaaphouding naast mij zoekt. Hemels.

Nu ze kan rollen maakt ze de nachten nog fijner. Ze wurmpt zich doelbewust naar me toe. En hapt ook al aan zonder enige hulp. Als ik dan even wakker word en me probeer te verleggen komt er een luide kreun en volgt ze moeiteloos mijn beweging om toch maar dicht bij mijn borsten te blijven liggen. Prachtig toch hoe Moeder Natuur dat zaakje mooi geregeld heeft. Dochterlief is gefixeerd op mijn borsten en ik ben gefixeerd op dat kleine slapende wezen naast me. Op en top veilig en helemaal op maat van luie mama’s en luie kindjes.
En net voor dat extra beetje veiligheidsgevoel, niet iedereen vertrouwt blindelings op La Mama, staat er trouwens een geweldige co-sleeper naast ons bed. Zo begint onze meid haar nachten tenminste in een eigen bedje.

Zoektocht naar frisse haren

Ik heb het eerder al over de fameuze “No Poo” methode gehad. Kortweg: alle shampoo en chemicaliën uit je haar weren. Maar tot over een dikke week of 10 had ik er het lef niet voor om het te proberen. De ontwenningsfase is immers niet te onderschatten. De periode waarbij je haar zichzelf probeert te herontdekken en herstellen is nogal een vette bedoening.  Een grote stap dus om van frisgewassen haar (al dan niet met een geïrriteerde en jeukende hoofdhuid) naar een haardos met wat eigenschappen van de gemiddelde friteuse te evolueren. Maar het is me gelukt. Ik ben “No Poo” gegaan.

Die vettige periode waar ik zo angstig tegenover stond is trouwens best meegevallen. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik al probeerde om mijn haar zo min mogelijk (maximum 2 keer  per week) met shampoo te wassen. Die ontwenning was dus redelijk relatief.
En net zoals in mijn shampoo periode heb ik mezelf ook voorgenomen het alternatieve wasmiddel ook met mate te gebruiken. Ik ga nu dus niet plots keihard mijn hoofdhuid scalperen met bicarbonaat. In tegendeel: ik streef ernaar dit maar 1 keer per twee weken te gebruiken. Verder was ik mijn haar met … water. Toegegeven, het is wennen, maar het is best aangenaam. Mijn haren worden nu ook niet sneller vettig. En ook mijn hoofdhuid lijkt de verandering te appreciëren: ik heb minder last van jeuk. Maar of mijn krullen nu plots veel elastischer zijn en onvoorwaardelijk krullen, dat weet ik nog steeds niet. Ik geloof het niet. Mijn haren voelen nog altijd strodroog aan, en ik heb nog altijd vreselijke bad hairdays. De ongelooflijke resultaten die verschillende youtubers te zien krijgen blijven hier wel wat uit. Maar voor mij maakt dat niet uit. Ik voel er me goed bij.

Hoe begin je er nu zelf aan?

Heel simpel: door een knop om te draaien er ervoor te gaan. Meer is er niet aan. Ok, je moet tijdens je volgende winkeluitje wat bicarbonaat en appeltjesazijn inslaan, maar meer heb je verder niet meer nodig.

Alle ingrediënten in huis? Dan kan je er écht aan beginnen.
Voor je gaat douchen (tip: je doet dit beter niet in bad) meng je bicarbonaat met water (verhouding bicarbonaat 1/10). Goed roeren en deze mengeling op je hoofdhuid aanbrengen. Goed “schrobben” en wrijven. Dit zal alle dode huidcellen los maken en het vuil van je hoofd en haarwortels verwijderen. Op het einde van je bekertje zal je vooral bicarbonaat aantreffen, smeer dit ook maar over je hoofdhuid en haarwortels uit en laat even een minuutje op liggen alvorens af te spoelen.

Na het spoelen zet je je watertemperatuur wat lager. Bij voorkeur naar koud water, maar dat hoeft niet. Dan giet je appeltjesazijn in je beker en leg je dit opnieuw aan met water (opnieuw verhouding 1/10 bij kort haar, maar ik heb lang haar, dus ik durf al 1/2 te gaan).  Dit giet je nu over je haar. Probeer dit niet over je hoofdhuid te gieten en vermijd al zeker je ogen. Spoel meteen goed uit (met dat koude water). De combinatie appelazijn en koud water zorgt ervoor dat je haarschubben goed gaan sluiten en zorgen voor een gezonde glans en soepelheid. Lekker zacht haar dus.

Nadien kan je je haren uitkammen (pas op, nat haar breekt makkelijk, dus wees voorzichtig) en met koude lucht drogen. Je kan je haarpunten nog even wat opsmukken met een klein lepeltje kokosolie door dit erin te wrijven. Zo voorkom je splittende punten en krijgt je haar nog een extra voeding. Dit vervangt dus hele dure serums.

Maar na een bezoekje aan mijn kapper ben ik opzoek gegaan naar een nog betere methode om mijn haar te verzorgen. And so the journey continues … wordt vervolgd!