Tijd om wakker te worden

De voorbije twee jaar zijn voorbijgevlogen. Met de zwangerschap van nummer 1 kwam een onverwachte zoektocht naar de ideale job. En net op de valreep, een dag voor mijn bevalling, kreeg ik het fantastische nieuws dat ik op 1 september in een school aan de slag kon.

Een fantastisch cadeau na enkele donkere maanden. Tijdens die zwangerschap is immers gebleken dat ik niet zo goed bestand ben tegen een toekomstbeeld zonder invulling. Dat geweldige nieuws heeft toen zeker en vast bijgedragen tot een fantastische roze wolk.

Vandaag nadert het einde van mijn tweede schooljaar in het onderwijs. En wat heb ik daar van genoten. Het was een geweldige tijd.
Helaas staat het einde van dit schooljaar staat nu ook gelijk aan het einde van mijn job. De samenwerking wordt stopgezet en ik moet opzoek naar en nieuwe uitdaging die ik minstens zo graag zal doen.

De lat ligt hoog: ik genoot echt met volle teugen van m’n job. Zelfs een baaldag was een feest.

Het grote probleem nu is vooral dat ik plots niet meer weet welke richting ik uit wil. Jobs als m’n bijna-oud-job liggen er niet voor het rapen. Realisitisch gezien is de kans dus heel erg klein dat ik terug als opvoeder/administratieve kracht op een school terecht kan. Wat dan wel? Back to the roots? Journalistiek: televisie of geschreven pers? Graag, het gemis is altijd ergens blijven jammeren maar wat dan met m’n dametjes? De balans werk-gezin vind ik oh zo belangrijk.
Nog belangrijker is het feit dat ik niet het eerste het beste wil doen om toch maar van de straat te zijn. Dat zal mijn gezin zéker niet ten goede komen. Een gelukkige mama is nog altijd de beste mama: zelfs met een überdruk werkschema.

Ach, gelukkig staat de zomer voor de deur. Al m’n zorgen zullen smelten als sneeuw voor de zon. Tijd om mezelf te herbronnen en nog even met volle teugen te genieten. Klaar om een sprong in het duister te wagen en te ontwaken uit een echt mooie droom.

Goddelijke haren

Mijn haren voelen zacht aan. Ze  blinken een beetje. Niet van vettigheid maar van gezondheid. Mijn hoofdhuid jeukt niet meer zo erg als vroeger. Ze jeukt nog, maar dat lijkt me maar normaal. Als je bekijkt hoeveel haren ik heb …
Het gaat me goed af daar in No Pooland. Jaja, ik hou vol. Geen shampoo’s meer voor mijn haren. En ook conditioners en maskers worden geweerd. Althans, de soort die je in de winkel kan kopen.

Ondertussen ben ik geëvolueerd naar DIY shampoo op basis van allemaal vreemde ingrediënten die me tot nog niet zo lang geleden onbekend waren. Gelukkig mocht ik eerder al kennis maken met de geweldige online kruiden- en pittenwinkel Pit Pit. Het was dus maar een kwestie van even zoeken en op bestellen klikken om al dat onbekends in huis te halen.

Mijn eerste homemade shampoo heb ik in ware heksenstijl gebrouwen volgens een receptje dat ik eerder al had gepind in mijn No Poo mood board. Dit recept heb ik gekozen omdat het gebruik maakt van wasnoten. Toevallig heb ik er daar meer dan genoeg van liggen. Verder worden er gedroogde (wilde) kamillebloemen gebruikt, heermoes, heemst wortel, hibiscus (zorgt voor die heerlijke rozige kleur), guargom (dikkingsmiddel), citroenzuur (bewaarmiddel), kokosmelk, appelazijn, zelf gemaakte Aloë Vera gel, en lekkere essentiële oliën. (Persoonlijk vind ik dat ik daar een beetje té wild ben gegaan met pepermunt. Volgende keer ga ik voor een gematigdere geur :)).

Het was experimenteren en ik had absoluut geen idee wat de uitkomst zou geven. Maar na anderhalve maand durf ik een tevreden oordeel vellen. Ik hoef mijn haar met deze shampoo maar 1 keer om de twee weken te wassen. En daarbij is het dan vooral belangrijk om op voorhand de hoofdhuid al goed te masseren zodat dode huidschilfers makkelijk loskomen en uit je haar kunnen verwijderd worden. Het is ook belangrijk om de shampoo een goeie 5 tot 10 minuten in je haar te laten trekken voor je je haar spoelt. Zo kan je haar al het goeds van de kruiden goed opnemen.

Een struikelblok is echter de Aloë Veragel en/of de guargom. Deze zijn in mijn brouwsel niet goed opgelost, dus bij het spoelen moet ik goed opletten dat alle ‘brokjes’ goed verwijderd worden, anders heb ik de eerste dagen na het wassen en soort van vettige haardos.
Pas op: net zoals wanneer je je haar enkel met natriumbicarbonaar zou wassen, heb je de eerste dag sowieso een ietwat vreemder gevoel aan je haren en op je hoofdhuid, maar vanaf dag 2 lijkt je haar echt herboren. Ik ben fan en ik kan al niet wachten op een nieuw brouwsel te proberen met andere kruiden en geurtjes.

Wil je zelf aan de slag? Dan kan je hieronder de werkwijze vinden. Succes!!

1. Breng 500 ml kokosmelk (of gedistilleerd water, of een combinatie kokosmelk/water) aan de kook met de heemstwortel en 10-12 halve wasnoten  en laat een 20-tal minuten op een zacht vuurtje sudderen.
2. Haal de pan van het vuur en voeg de gewenste kruiden toe. Roer goed om en laat deze brei volledig afkoelen. Wanneer alles goed koud is kan je de kruiden uit de vloeistof filteren met een zeefje. Voeg 3 ml citroenzuur toe.
3. Meng appelazijn met haarhelende kruiden (trek er eerst een thee van) en de aloë vera gal. Met een klopper meng je er de Guargom onder. Zorg dat je géén brokken krijgt en mix grondig! Giet dit alles bij de eerste stappen en blijf goed mixen. Je zal merken dat je een lekkere dikke brei krijgt. Voeg max 20 druppeltjes essentiële olie toe ( lavendel, rozemarijn, pepermunt, … doe gek, combineer heerlijke geuren, maar onthou: less is more!)

Gebruik: verdeel gelijkmatig over je hoofdhuid en haar. Masseer het grondig zoals je met een reguliere shampoo zou doen. Laat alles 5 tot 10 minuten trekken en spoel goed uit. Herhaal het spoelen enkele keren. Indien je dit wil kan je je haar voor extra glans nog eens naspoelen met appelazijn.
Deze shampoo is kindvriendelijk, maar kan pikken in de ogen. Opletten geblazen dus. ( Persoonlijk kies ik er nog altijd voor om onze mini’s hun haren met gewoon water te wassen).

Zoektocht naar frisse haren

Ik heb het eerder al over de fameuze “No Poo” methode gehad. Kortweg: alle shampoo en chemicaliën uit je haar weren. Maar tot over een dikke week of 10 had ik er het lef niet voor om het te proberen. De ontwenningsfase is immers niet te onderschatten. De periode waarbij je haar zichzelf probeert te herontdekken en herstellen is nogal een vette bedoening.  Een grote stap dus om van frisgewassen haar (al dan niet met een geïrriteerde en jeukende hoofdhuid) naar een haardos met wat eigenschappen van de gemiddelde friteuse te evolueren. Maar het is me gelukt. Ik ben “No Poo” gegaan.

Die vettige periode waar ik zo angstig tegenover stond is trouwens best meegevallen. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik al probeerde om mijn haar zo min mogelijk (maximum 2 keer  per week) met shampoo te wassen. Die ontwenning was dus redelijk relatief.
En net zoals in mijn shampoo periode heb ik mezelf ook voorgenomen het alternatieve wasmiddel ook met mate te gebruiken. Ik ga nu dus niet plots keihard mijn hoofdhuid scalperen met bicarbonaat. In tegendeel: ik streef ernaar dit maar 1 keer per twee weken te gebruiken. Verder was ik mijn haar met … water. Toegegeven, het is wennen, maar het is best aangenaam. Mijn haren worden nu ook niet sneller vettig. En ook mijn hoofdhuid lijkt de verandering te appreciëren: ik heb minder last van jeuk. Maar of mijn krullen nu plots veel elastischer zijn en onvoorwaardelijk krullen, dat weet ik nog steeds niet. Ik geloof het niet. Mijn haren voelen nog altijd strodroog aan, en ik heb nog altijd vreselijke bad hairdays. De ongelooflijke resultaten die verschillende youtubers te zien krijgen blijven hier wel wat uit. Maar voor mij maakt dat niet uit. Ik voel er me goed bij.

Hoe begin je er nu zelf aan?

Heel simpel: door een knop om te draaien er ervoor te gaan. Meer is er niet aan. Ok, je moet tijdens je volgende winkeluitje wat bicarbonaat en appeltjesazijn inslaan, maar meer heb je verder niet meer nodig.

Alle ingrediënten in huis? Dan kan je er écht aan beginnen.
Voor je gaat douchen (tip: je doet dit beter niet in bad) meng je bicarbonaat met water (verhouding bicarbonaat 1/10). Goed roeren en deze mengeling op je hoofdhuid aanbrengen. Goed “schrobben” en wrijven. Dit zal alle dode huidcellen los maken en het vuil van je hoofd en haarwortels verwijderen. Op het einde van je bekertje zal je vooral bicarbonaat aantreffen, smeer dit ook maar over je hoofdhuid en haarwortels uit en laat even een minuutje op liggen alvorens af te spoelen.

Na het spoelen zet je je watertemperatuur wat lager. Bij voorkeur naar koud water, maar dat hoeft niet. Dan giet je appeltjesazijn in je beker en leg je dit opnieuw aan met water (opnieuw verhouding 1/10 bij kort haar, maar ik heb lang haar, dus ik durf al 1/2 te gaan).  Dit giet je nu over je haar. Probeer dit niet over je hoofdhuid te gieten en vermijd al zeker je ogen. Spoel meteen goed uit (met dat koude water). De combinatie appelazijn en koud water zorgt ervoor dat je haarschubben goed gaan sluiten en zorgen voor een gezonde glans en soepelheid. Lekker zacht haar dus.

Nadien kan je je haren uitkammen (pas op, nat haar breekt makkelijk, dus wees voorzichtig) en met koude lucht drogen. Je kan je haarpunten nog even wat opsmukken met een klein lepeltje kokosolie door dit erin te wrijven. Zo voorkom je splittende punten en krijgt je haar nog een extra voeding. Dit vervangt dus hele dure serums.

Maar na een bezoekje aan mijn kapper ben ik opzoek gegaan naar een nog betere methode om mijn haar te verzorgen. And so the journey continues … wordt vervolgd!

P(r)otje

Hoe graag ik onze wasbare luiers ook zie, het gevoel van euforie is overweldigend: Onze Loes draagt overdag geen pampers meer. Natuurlijk gebeuren er af en toe eens ongelukjes. Vooral omdat een protje soms een kakje blijkt te zijn. Maar dat maakt mijn overwinningsgevoel en moederlijke trots er niet minder op: het is gelukt! En dat terwijl de algemene mening toch wel stelt dat ze nog veel te jong is om al proper te zijn.
Het tegendeel kan hiermee niet duidelijker gesteld worden.

Vroeg

Met 22 maand is ze de dag  van vandaag inderdaad heel vroeg ‘proper’. Maar wanneer we even in de tijd zouden reizen, dan zou ze geen vroegbloeier maar een gemiddeld kind zijn. Uit studies blijkt immers dat kinderen dertig jaar geleden rond 22 maand overdag zindelijk waren. Vandaag is dit pas op 31,2 maanden. Persoonlijk vind ik dit een jammere evolutie die in de hand gewerkt wordt door de pamperindustrie. Want hoe willen we nu dat kindjes leren droog worden wanneer hun pamper amper nat aanvoelt na één of twee plasjes? Geef mij dus toch maar die geweldig ogende wasbare luiers waar m’n kinderen een groter bewustzijn mee kunnen ervaren wat betreft een vuile of natte broek dan met een chemische wegwerpluier.
Bovendien is haar zindelijkheid nog een stap naar een meer ecologische opvoeding voor onze meisjes. Geen papiertjes om de poep af te vegen. We blijven lekker wasbare doekjes gebruiken. En mijn wasmachine is alvast blij met die kleine schattige onderbroekjes. Minder was oogt toch ook een stukje aangenamer in het huishouden. Al is de luierwas er eentje die met veel liefde wordt gedaan.

Haat/Liefde

Loes gaf al heel lang aan wanneer ze geplast had of een drolletje in de pamper had gedeponeerd, maar tot aan de Paasvakantie was het potje leuk om eens op te zitten om een boekje te lezen, en nog leuker om keihard neen tegen te roepen. Vandaag loopt ze in alle haast naar daar om haar broekje af te trekken en een keigrote plas te deponeren. De concentratie waarmee ze dat doet is hilarisch om te zien. En de ontladen en trotse reactie wanneer ze dan eindelijk plast of een plofje hoort neervallen doet mij elke keer opnieuw smelten. Zij is er duidelijk gelukkig mee, en ik des te meer. Toch zijn er soms nog heuse jammerpartijtjes om op het potje te gaan. Dan wordt er keiluid ‘nee’ gegild, maar de aanhouder wint. Haar signalen dat ze moet zijn niet mis te verstaan en dat ze dan even haar spel moet onderbreken om vlug een plasje te doen, lijkt ze niet altijd te willen snappen. Desalniettemin is ze nog zo blij als ze weer ontspannen verder kan spelen.

We hebben dus nog wel een weg af te leggen, maar ik leef alvast op hoop dat de nachtluier deze zomer ook achterwege kan blijven. Eén ding staat vast: elk plasje of drolletje wordt hier nog lang als een ware overwinning gezien en menig ‘High Five’, ‘Dikke Duim’ of een ‘vuistje’ zullen hier nog gevierd worden.

Roos heeft roos

Onze jongste heeft een droog velletje. Daarbij had ze een gezicht dat las als een goed brailleboek. Duidelijk een zwaar geval van baby-acne volgens onze dokter, ze schreef dan ook al snel een zalfje voor met een minimum aan cortisone. Dat zou het wel doen. En ja, enkele dagen smeren later was het veel beter. Alleen heb ik het zalfje met cortisone nooit aangekocht en ben ik lustig blijven smeren met kokosolie en een voedende zalfje waarmee onze mini’s dagelijks worden gemasseerd.

En hoewel bleek dat ons Roos haar huid duidelijk grote nood heeft aan extra voeding gaat die huid er met reuzensprongen op vooruit. Pas op: van zodra ze een beetje te veel zweet of iets te lang in contact komt met bijvoorbeeld wat zure, gewezen,  maaginhoud staat ze terug vol bobbels en bulten. Maar gelukkig nooit voor lang. En ze lijkt er tenminste zelf niet al te veel last van te hebben.

Nu we dat snoezige gezichtje dus volledig onder controle lijken te hebben heeft er zich echter een andere babykwaal kenbaar gemaakt. Ons roos heeft last van berg. Oftewel: seborroïsch eczeem. Berg dus. Hoewel, had ik er last van gehad dan zouden we er gewoon naar verwijzen als zijnde roos. Roos heeft dus roos, euhm berg.
Dokter Google komt uiteraard meteen met een gigantische trukendoos aanzetten om de schilfers op haar hoofdje de baas te kunnen, maar ik heb besloten de kat uit de boom te kijken. Diezelfde dokter Google heeft me immers ook verteld dat het maar een tijdelijke aandoening is waar ze tegen haar zesde levensmaand moet uitgegroeid zijn. Het is dus maar een fase. En dan nog wel een fase die het best geneest door er helemaal niets aan te doen. De losse schilfertjes plukken we uiteraard wel uit haar rossige haartjes of die worden losgeweekt tijdens het wassen ( met water, zonder boosaardige shampoo en zeep dus) waarna een zachte borstelbeurt het nodige werk levert.

Mijn Conclusie: niet meteen in de aanval gaan met al die chemische en ongetwijfeld dure farmaceutische toepassingen. Hou het lekker luchtig en natuurlijk en dan krijg je nog zo’n mooie resultaten.

Amen.

Yes I Can!

Ach, de schoonste dagen van het jaar zijn rustig voorbij gekropen. Normaal staan deze dagen garant voor drie dagen vertier van de bovenste plank. Oilsjt Carnaval.

Dit jaar had ik het echter anders gepland. Al heel erg snel in de zwangerschap had ik het beslist: ik zou een week naar zee gaan en mijn week moederhart en dus ook mijn borstvoedingsbeleid volledig beschermen van dat duivelse volksfeest. De dochters en ik, wij gingen bewijzen dat we een goed geoliede machine zijn en zonder mankracht kunnen overleven. Zelfs met koorts en de daarbij horende hangerigheid van onze oudste.

En ik durf stellen dat we moeiteloos deze test in het moederschap tot een goed einde hebben gebracht. Ook al heb ik een beetje valsgespeeld en zijn we op zondag holderdebolder op en af gereden om die schone Stoet met onze eigen ogen waar te nemen. We zijn er tenslotte toch maar mooi rijker van geworden. Ons Loes heeft er met volle teugen van genoten en de mama ook. Al waren de jaarlijkse traantjes van opwinding ook weer van de partij. Dankzij dit tripje vond ik het trouwens best draagbaar om gescheiden te leven van manlief en dat feestgedruis. En moeder en dochters … Die hebben met volle teugen van elkaar en het winterse zonnetje genoten aan het zeetje.

En we zitten met een lek

Dat kleine wezentje van mij is met haar gat in de boter gevallen, al zeg ik het zelf. Grote zus is ontzettend trots op ‘baby’ en wil niets anders dan zoentjes geven en ‘aaike baby’ doen. Niets dan zusterliefde dus. De jaloezie waar ik, ik beken, toch een beetje bang voor was is gelukkig achterwege gebleven. Hout vasthouden dat dit zo blijft.

Natuurlijk is het even moeilijk wanneer de kleinste een lekkere portie mamamelk live van de bron te drinken krijgt. Want ook nummer 1 wil graag aandacht en bij mama en baby zitten. Maar de wil om ook die aandacht te krijgen heeft ons meteen ook dé oplossing gebracht voor de extra mamahonger van onze oudste. Wanneer baby drinkt wil ook zij … drinken. En niet van een flesje met water of een flesje groeimelk, neen ze wil mama drinken. En wie ben ik om dan cru neen te zeggen? Onze dochter mag dus proberen of ze ook melk uit mama’s borsten krijgt. Tot nu toe zijn haar pogingen niet meer dan lieve kusjes of likjes op mijn borsten, maar mijn moederhart smelt telkens bij het enthousiasme waar ze de queeste mee aanvangt. Tot plots, gisteren er een échte zuigbeweging kwam. Nog niet lang genoeg om een echte melkstroom op gang te brengen, maar wie weet komt het hier dus nog wel tot tandemvoeden. Maar als het dat niet wordt, dan houden we haar toch gewoon gelukkig door haar deel uit te laten maken van de borstvoedingservaring van nummer 2. Twee dochters gelukkig, ik gelukkig. En als de meisjes gelukkig zijn, dan is papa gelukkig.

Haar enthousiasme heeft natuurlijk ook een keerzijde. Mijn productie is goed, om niet te zeggen misschien wel een beetje te goed. Het gevolg is dat ik nu niet alleen spontaan begin melk te spuiten wanneer nummer 2 in mijn buurt komt en hongerig lijkt of een beetje troost nodig heeft, maar ook wanneer de krokodillentranen van nummer 1 over haar mooie snoetje rollen. Mijn compressen kunnen de stroom niet aan en dus zitten we met een lek. Of zeg maar met lekken.

Mijn voornemen om deze keer alles met wasbaar te gaan doen én dus ook wasbare compressen te gebruiken lijkt het héél moeilijk te krijgen. De wasbare compressen zijn duidelijk niet voorzien om mijn krachtige toeschietreflexen (TSR). Op één, twee, drie zijn ze volledig verzadigd en loopt de melk er gewoon door waardoor ik op een dag makkelijk enkele nieuwe outfits moet zien tevoorschijn toveren. Ik vrees dat ik dus nog even geduld moet hebben om mezelf 100% op wasbaar over te zetten. Misschien niet helemaal tot mijn borsten zindelijk zijn, maar we gaan hier toch nog even borstentraining moeten voortzetten tot de compressen me volledig van dienst kunnen zijn. Gelukkig heb ik hier en daar wegwerp cadeau gekregen waardoor ik mezelf toch nog wat kan redden en menselijk voor de dag kan komen zonder én een luiertas en een mamatas mee te sleuren met reservekledij.

Rode billetjes en Heilewol

De dochter heeft sinds een ziekenhuisopname snel last van rode billetjes. En als ik rode billetjes zeg, dan bedoel ik niet een klein beetje irritatie, maar knalrode, tot bloedens toe kapotte billetjes. Zielig. Want mevrouwtje wil dan helemaal niet meer verschoond worden uit angst voor de pijn die komen zal. Wanneer er rode billen zijn zal ze dan ook niet meer spontaan vertellen dat ze kaka of pipi gedaan heeft. Sneu, want zo wordt het natuurlijk steeds erger. Zo wordt het verschonen een echte machtsstrijd en zijn er steevast krokodillentranen mee gemoeid wanneer het opnieuw zover is.

Na veel gesus en liefkozingen lukt het dan meestal wel omhaar te verschonen en te verzorgen, maar diep vanbinnen huilen we zelf ook dikke tranen mee.
Een bezoekje aan de pediater, en een kweekje van de luieruitslag, heeft alvast niets opgeleverd, buiten een straffe zalf die wel even soelaas brengt, maar geen blijvend effect heeft. Er treedt al snel gewenning aan de zalf op.
Het enige dat dokters ons wél kunnen zeggen is dat ze heel fel reageert op haar eigen stoelgang en dus quasi meteen moet verzorgd worden eens ze kaka heeft gedaan. Iets wat voor ons al vanzelfsprekend was. Alsof je je kind urenlang in z’n kaka- of pipipamper laat rondhuppelen …
Maar nu lijken we een wondermiddel te hebben gevonden, wederom in het alternatieve straatje, met name Heilewol.

Heilewol, oftewel Healing Wool, is 100% biologische scheerwol die enkel werd gewassen en dus boordevol natuurlijke lanoline zit. Deze vette stof gaat de huid beschermen en helen. Door de wol op de luier – en dus tegen de billen aan – te leggen, komt er een soort extra verluchtingslaagje dat de huid goed doet. Geen irritatie meer door urine die rechtstreeks tegen de billetjes prikt.

Ik had er al veel over gehoord, maar iets hield me toch tegen om het ook in huis te halen. Maar de positieve commentaren bij andere alternativo’s heeft me toch overtuigd … En zo komt het dat onze dochter gisterenavond voor het eerst wol tegen haar billetjes had aanliggen.

Tegen de volgende verluiering, net voor het slapengaan, was er al merkbaar verschil. Geen dikke lagen zalf die de huid niet laten ademen, maar een plukje kietelende wol die een spontane schaterlach teweeg bracht bij onze lieve meid en rozige billetjes die duidelijk al in een nieuw genezingsproces zaten. Zelfs papa was dolenthousiast bij het zien van de vooruitgang die op zo’n korte tijd werd geboekt.

Een extra plus is trouwens het feit dat dit herbruikbaar is: de wol is zelfreinigend (enkel voor urine uiteraard) en wanneer je deze goed laat verluchten en aan UV-straling blootstelt, kan je hem dus gerust nog een keertje gebruiken. En ook voor tepelkloven bij borstvoeding of andere wondjes kan je de helende werking van deze wol gerust aanspreken.

Wasjes en plasjes

Jaja, het gaat goed met de wasnoten! Bij de wasballen is er intussen een slachtoffer gevallen, al doen ze het met twee ook uitstekend.

De wasnoten doen hun ding goed. De was komt er dankzij een druppeltje Cheeky Wipes-olie heerlijk geurend uit en de vuile plekken van eventueel notenresidu heb ik nog niet mogen ontdekken. Alles blijft proper uit de machine komen en nu maar hopen dat de schelpen van de afgewassen en uitgebruikte noten het ongedierte in de tuin op afstand houdt.

De ballen, dat is een ander verhaal … Hoe enthousiast ik ook ben/was over de Ecoballen van Ecozone (gekocht bij Kudzu.be), groot was mijn teleurstelling toen ik er eentje volledig gehavend en kapot tevoorschijn toverde van tussen mijn wasgoed. Het gevolg hiervan was niet te overzien: overal kleine stukjes groen (van het plastieken omhulsen van de bal), en de korrels die het magische werk moeten leveren zaten echt overal. Enkele wasbeurten later kwamen ze nog steeds tevoorschijn uit de machine. VRESELIJK! Gelukkig kon ik geen kapotte luiers of andere beschadingen vaststellen, maar leuk is alvast anders.

Een geïrriteerd/boos mailtje naar de webleverancier heeft tot nu toe nog niets opgeleverd. Ze heeft zelf de producent gecontacteerd, en deze beweerd dat ik de wasballen niet correct heb gebruikt. Namelijk dat mijn machine te vol zat, ik de verkeerde temperaturen heb gebruikt, … Flauwekul natuurlijk… Want een wasmachine vol stinkende luiers volproppen zodat er nauwelijks nog wat bijkan, dat is om problemen vragen bij de volgende luierwissel.

Nu ja, we zijn een maand verder en al die tijd ben ik mijn wasjes blijven draaien met afwisselend de noten en de overige twee wasballen. Tot nu toe lukt dat aardig en de twee ballen doen hun werk naar behoren. Desalniettemin blijf ik balen bij het feit dat ik tot op heden nog geen vervanging heb gekregen. Voor een product dat claimt 1000 wasbeurten mee te gaan en toch wel een kleine investering was om te testen, zou ik het toch maar normaal vinden als ik onmiddelijk een vervanging zou mogen ontvangen. Zoiets heet geloof ik garantie. Dat zal dan wel het nadeel zijn van online kopen vermoed ik. Nou ja, ik zou mezelf niet zijn mocht ik mijn been niet stijfhouden en enige vorm van compensatie (al is het maar voor de bijna hartaanval die ik hieraan heb overgehouden) eisen. Bovendien heb ik mijn machine extra moeten laten spoelen en draaien om alles terug proper te krijgen en al het plastiek eruit te krijgen. Extra en vooral onnodige belasting voor het milieu. Dat krijg je dan, als je je steentje probeert bij te dragen…

Schrobben om te schrobben? Verleden tijd!

Het voorbije weekend heeft het late herfstzonnetje goed z’n best gedaan. Zo goed zelfs dat we besloten om op zondag een allerlaatste keer onze barbecue van stal te halen. Enkele lekkere vleesjes selecteren en in het schemerdonker alles heerlijk gaar laten bakken terwijl de laatste zomergeuren nostalgisch verder afdrijven. Het idee alleen al maakt dat ik opslag terug zin heb in een heerlijk nazomerweekend.

Alleen kwam meteen ook de harde realiteit tevoorschijn van een geslaagde BBQ-zomer. Blijkbaar hebben we na ons laatste BBQ-avontuur onze roosters niet met het respect behandeld dat ze zouden moeten krijgen. Aangekoekte vetresten, zwart geblakerde spijlen … Niet meteen een zicht waar we al likkebaardend ons vlees willen opwerpen. Maar wél meteen het ideale scenario om een schoonmaakreceptje uit te testen. Ik had immers al véél gelezen over de ontvettende krachten van Baking Soda (natriumbicarbonaat voor voeding) en ik was toch wel nieuwsgierig of dat écht zo goed zou werken als overal beschreven werd. Onder het mom van Natuurlijk schoonmaken ging ik dan ook snel aan de slag:

-Een leeg flesje vullen met warm/heet water
-een druppeltje (in ons geval nog steeds niet ecologisch, maar daar komt weldra verandering in) afwasproduct
-enkele lepels baking soda

En als deze mix bij elkaar bij elkaar werd gevoegd is het nog even goed schudden geblazen en dan met een spons of borstel dit wonderproduct op de vuile rooster aanbrengen. Het hardnekkige schrobben van vroeger is alvast verleden tijd, en de vervelende luchtjes van chemische allesreinigers of speciale spuitbussen is ook passé. Je kan letterlijk en figuurlijk opgelucht ademhalen na dit klusje.

Andere karweien voor een baking soda mix:
–Allesreiniger voor kleine klussen: 250ml lauw/warm water, 1.5 theelepel baking soda, 1 theelepel groene zeep (of afwasmiddel) eventueel citroensap (voor vuil nog krachtiger te verwijderen én voor de geur) of etherische olie (puur voor de geur).

–Microgolf- en oven bestendig: Afhankelijk van de situatie (lees de “vervuilingsgraad“), maak je een papje met water en baking soda, leg je dit even op het te reinigen oppervlak tot alles goed ingeweekt is en dan met een doek verwijderen. Je zal verbaasd zijn hoeveel ranzigheid uit je oven komt. Even goed naspoelen met water en je kan weer geurloos en probleemloos bakken en braden.
Is de laag vuil écht gigantisch aangekoekt, dan kan je best het zuiveringszout rechtstreeks op je vervuilde oppervlak strooien en dat wat natsproeien met een waterspuitje (een gerecycleerd flesje febrèze of ruitenvloeistof ofzo)

–Vloeren: Vul je gebruikelijke emmer met lauw/warm water en doe er 1/2 kopje zuiveringszout bij. Vuil en vlekken verdwijnen als sneeuw voor de zon. Nadien even met puur water naspoelen. Opgelet: niet geschikt voor vloeren behandel met was!

–Verwijderen van nare geurtjes: een vies geurtje in de frigo verdwijnt zo door een kopje zuiveringszout in de frigo te plaatsen. Ook de kattenbak kan je geurloos houden door er wat baking soda in te strooien.

Oh ja, ben je van plan op baking Soda ook nog in je kookkunsten te verwerken, dan is het handig om te weten dat dit als rijsmiddel gebruikt wordt in gebak en taarten. Lekker in worteltaart of cake. Let wel even op dat je effectief Baking Soda in huis hebt en niet gewoon schoonmaaksoda. Dit laatste kan je wel even op de maag blijven liggen …